🦝 Odruch Pływania U Niemowląt

Dla wielu rodziców pytanie czy  nauka pływania dla niemowlaków - kiedy zacząć i jakie to przynosi korzyści jest istotnym problemem. A przecież przez całą ciąże to właśnie woda była naturalnym środowiskiem, w którym rozwijało się i rosło dziecko.  Aby rozwiać wątpliwości zapraszam do dalszej lektury. Jeśli sposób pielęgnacji stymuluje odginanie ciała dziecka, zwłaszcza głowy, do tyłu. Niestety obecny sposób pielęgnacji, to głównie potęgowanie działania odruchów, zwłaszcza TOB-u. Dawniej ciała niemowląt były zawijane ciasno w beciku. Taki sztywny kokonik można było swobodnie podnosić, nosić. Zabawa na świeżym powietrzu, w dodatku w wodzie, wspaniale rozwija i zapewnia aktywne spędzenie czasu. Zamiast ślęczeć przed ekranem starszak może trenować pływanie i nurkowanie, zuch może pobiegać się z przyjaciółmi, bawiąc się dmuchanym rekinem, a maluszek może poćwiczyć motorykę, przelewając wodę z kubeczka do kubeczka Na czym polega odruch Rittiga? Kiedy u maluszka występuje odruch moro i toniczny odruch szyjny? Poznaj wszystkie odruchy, które występują u niemowląt. Wybierz Akcesoria do pływania dla dzieci i niemowląt - Strona 21 - Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji. Odruch pływania u niemowlęcia. Zajęcia na basenie trwają 30 minut. Dla malucha to nie lada wysiłek. Ale czas na zabawie upływa bardzo szybko. Także mamy są zadowolone. - Moja córeczka na pewno jest sprawniejsza ruchowo niż jej rówieśnicy. To mnie ogromnie cieszy - przyznaje 29-letnia Ola, mama 10-miesięcznej Weroniki. - Ale to nie Jego obecność świadczy o prawidłowym rozwoju układu nerwowego u malca. Z czasem, gdy układ nerwowy właściwie dojrzewa, odruch Babińskiego zastępuje tzw. odruch podeszwowy. To znaczy, że jeśli drażni się stopę dziecka, jego palce “zwijają się”, a nie rozkładają. Częściowo odruch zaciskania dłoni Odruch pływania, zanikający po osiągnięciu etapu niemowlęcego - dziecko włożone do głębokiej wody nie tonie, zachowuje pozycję umożliwiającą mu oddychanie, z wykorzystaniem skoordynowanych ruchów płynie Gdy ten odruch wygaśnie, dziecko musi włożyć sporo wysiłku w to, aby nauczyć się zachowywać w wodzie. Wczesna nauka pływania pozwala na nabycie umiejętności przebywania w wodzie bez specjalnej nauki. Dlatego zabawy w wodzie można zacząć, gdy dziecko kończy 6 tydzień życia. L2hVG. Dostaję ostatnio sporo zapytań dotyczących „dziwnego” układania się dziecka do snu – z główką mocno odgiętą do tyłu… Korygować… czy nie? Powinno budzić niepokój czy jest to po prostu dla dziecka wygodne? Ogólnie w pozycję, jaką przyjmujemy w czasie snu bardzo ciężko ingerować… Przekonała się już o tym z pewnością spora część Rodziców, których dzieci np. preferują układanie główki na jedną ze stron, a wszelkie próby skierowania jej w przeciwnym kierunku sprawiają, że maluch i tak „wraca” do jej pierwotnego ułożenia. Część Rodziców posiłkuje się wtedy różnego rodzaju gadżetami, które mają pomóc utrzymać główkę w pożądanej pozycji (spotkałam się nawet z kilogramowymi torebkami cukru :)), ale niestety z bardzo różną skutecznością – czasami wręcz maluch jeszcze mocnej pracuje na to, aby obrócić główkę w ulubionym kierunku. Jedynym rozwiązaniem mogłoby być całonocne czuwanie przy dziecku, ale na dłuższą metę to raczej kiepska perspektywa. 😉 Dlatego u zdrowo rozwijającego się dziecka nie ma potrzeby pilnowania, by układało się w „idealny” sposób – pozycji jest chyba tyle, ile dzieci, a im starszy bobas, tym ciekawsze konfiguracje możemy obserwować. 😉 Amerykańska Akademia Pediatrii za najbezpieczniejszą pozycję do snu dla niemowlęcia uznaje pozycję leżenia na pleckach na płaskim, raczej twardym podłożu. Jest to szczególnie istotne u najmłodszych dzieci, które nie potrafią się jeszcze samodzielnie obracać (chodzi przede wszystkim o zmniejszenie ryzyka podduszenia, które podczas snu na brzuszku może być bardziej prawdopodobne). Z chwilą opanowania przez dziecko umiejętności obrotów, tak naprawdę mamy znikomy wpływ na to, co będzie się działo w nocy. 🙂 Możemy jedynie zadbać o bezpieczną przestrzeń do snu. NO DOBRZE, ALE O CO CHODZI Z TYM ODCHYLANIEM GŁÓWKI? Część dzieci rzeczywiście w pewnym momencie zaczyna mocno odginać głowę do tyłu podczas snu. Może to nawet wygląda to trochę tak, jak gdyby chciały dotknąć nią plecków. Bardziej wyczulony Rodzic od razu zacznie zastanawiać się czy to normalne, czy… raczej jest to coś niepokojącego. Zazwyczaj w pierwszej kolejności trafiamy wtedy do internetu, a tam, po wpisaniu hasła „odginanie główki do tyłu podczas snu” znajdziemy szybką „diagnozę”, że może to być objaw wzmożonego napięcia mięśniowego. Jeśli poszperamy dalej, dotrzemy do hasła „opistotonus”, które po wpisaniu w Wikipedii jawi się nam jako: „ jeden z objawów oponowych, polegający na sztywnieniu kręgosłupa i wygięciu go łukowato ku tyłowi z głową odgiętą do tyłu. Jedną z przyczyn jest tężec wywoływany przez laseczkę tężca (Clostridium tetani), podczas której występuje nadmierny skurcz wszystkich mięśni. Najsilniejszymi mięśniami są mięśnie grzbietu, stąd pacjent wygięty jest łukowato do tyłu. Nadmierny objaw może spowodować zmiażdżenie kręgów.” (Źródło: Wikipedia). Można się przerazić. Dodając do tego fakt, że po drodze spotkamy się z pewnością z tym, że może to być jeden z objawów porażenia mózgowego… czarna wizja gotowa… Na szczęście to tylko skrajne przypadki, w których wymienione objawy występują ciągle, a nie tylko podczas snu. Zdrowo rozwijające się dziecko może przyjmować taką pozycję również z innych powodów. Oczywiście wzmożone napięcie mięśniowe brane jest pod uwagę najczęściej, ale ze zbyt szybką diagnozą byłabym ostrożna – trzeba tutaj naprawdę przeanalizować całokształt aktywności maluszka, a zdiagnozowanie „wzmożonego napięcia” wcale nie jest takie oczywiste. 😉 Część odchyla główkę podczas snu np. podczas infekcji. Z odchyloną główką dużo łatwiej się oddycha, dlatego maluch nie zastanawia się długo i ułatwia sobie życie. Moje córki jeśli sypiały w ten sposób, to właśnie z tego powodu. 😉 Inne maluchy zaczynają układać się tak w momencie, kiedy w rozwoju pojawia się więcej wyprostu – jest to zazwyczaj okolica 5. miesiąca życia, kiedy w aktywności maluszka obserwujemy też sporo „pływania’ >>>ZOBACZ>>ZOBACZ<<< *Wpisy mają charakter wyłącznie informacyjny i nie zastąpią wizyty u fizjoterapeuty ani innego specjalisty, dlatego wszelkie wątpliwości koniecznie skonsultuj z osobą, która ma okazję zbadać Twoje dziecko. Dla dobra Twojego Maluszka nie udzielam porad on-line. A… jak u Was z zabawami? Jeśli czasem brak Ci pomysłu, zerknij tutaj! GOTOWE POMYSŁY NA ZABAWY w pierwszych 2. latach życia dostępne od teraz w PAKIECIE! *Zespół Sandifera może występować również w przypadku przepukliny rozworu przełykowego lub nadwrażliwości udostępnienie wiele dla mnie znaczy, dziękuję! ❤️ Twoje dziecko przychodzi na świat wyposażone w cały zestaw odruchów, które są mimowolnymi fizycznymi reakcjami wyzwalanymi przez określone bodźce. Układ nerwowy w pierwszych tygodniach życia noworodka jest jeszcze niedojrzały. Maluch reaguje na bodźce dzięki automatycznym odruchom, niezależnym od jego umysłu i woli. Gdy kora mózgowa dojrzewa i maleństwo zachowuje się bardziej świadomie - większość odruchów stopniowo zanika. Dzięki temu dziecko może już świadomie decydować o tym, co chce robić, a czego nie. Wrodzone odruchy świadczą o prawidłowym rozwoju układu nerwowego. Zwykle umiejętności te kontroluje lekarz na wizytach kontrolnych. Sama możesz również sprawdzić jak twoje dziecko reaguje na bodźce - na przykład podczas wspólnej zabawy. Nie rób jednak tego zbyt często, bo to nie jest uzasadnione. Odruchy twojego dziecka możemy podzielić na dwie kategorie: Po pierwsze posiada ono odruchy przystosowawcze, czyli takie, które pomagają mu przetrwać i zaadoptować się w świecie. Najważniejsze z nich to odruchy ssania i połykania, a także odruch poszukiwawczy, czyli automatyczny obrót główki w stronę dotykanego policzka. Umiejętność ta pomaga dziecku uchwycić brodawkę podczas karmienia. Inne odruchy przystosowawcze są obecne przez całe życie twojego dziecka, np. cofanie ręki przed bolesnym bodźcem, czy rozszerzanie się i zwężanie źrenicy w zależności od natężenia światła. Po drugie twoje dziecko posiada odruchy prymitywne (nazwane tak przez specjalistów w związku z tym, że sterują nimi prymitywniejsze części mózgu). Właśnie do nich możemy zaliczyć odruch Moro czy Babińskiego. Gdy twój skarb skończy szósty miesiąc te prymitywne umiejętności zaczynają zanikać. Dzieje się to dzięki działaniu kory mózgowej, która w tym okresie życia jest już o wiele bardziej rozwinięta. Bądź jednak czujna. Występowanie ich po ukończeniu przez dziecko około pół roku może być sygnałem ostrzegawczym informującym o pewnym rodzaju zaburzenia neurologicznego. Krótki przegląd odruchów twojego maleństwa Odruch poszukiwania piersi (odruch Rootinga) - to pierwszy odruch, który pojawia się u twojego nowonarodzonego potomka. Jeśli dotkniesz policzka noworodka w pobliżu ust, odwraca on główkę, a ustami i językiem zaczyna poszukiwanie twojej piersi. Umiejętność ta pojawia się już w 2-3 miesiącu życia płodowego i jest pierwszym bardzo ważnym wskaźnikiem, że twoje nienarodzone jeszcze maleństwo może reagować na dotknięcie. Odruch jest bardzo ważny - pomaga przetrwać twojemu malcowi i zaspokoić głód. Zanika w wieku około 3-4 miesięcy, następnie staje się świadomą, kontrolowaną czynnością. Brak go u apatycznych niemowląt. Odruch chwytania - sprawdź teraz jak reaguje twoje dziecko. Włóż palec w dłoń noworodka. I co widzisz? Z pewnością twoje maleństwo zacisnęło rączkę. Być może na tyle mocno, że nawet podciągnęło się do góry (koniecznie przytrzymaj mu plecki!). Odruch ten zawdzięczamy naszym przodkom - dzieci musiały trzymać się mocno futra matki podczas wędrówek. Umiejętność ta pozwala twojemu dziecku na utrzymanie własnego ciężaru ciała. Odruch zanika w 3-4 miesiącu życia. Jest niezauważalny u apatycznych dzieci. Odruch Moro występuje, gdy gwałtownie zmienisz pozycję dziecka lub gdy przestraszy się nagłego hałasu. Najpierw twoje maleństwo wyprostuje ręce i otworzy dłonie, wygnie plecki w łuk i wyprostuje nogi. Następnie wykona rękoma ruch przytulenia do piersi (obejmowania) z dłońmi zaciśniętymi w piąstki. Brak odruchu Moro, a także jego utrzymywanie się po 6-7 miesiącu życia może być sygnałem uszkodzenia mózgu. Dlatego koniecznie poinformuj o tym lekarza. Może wypisać skierowanie do neurologa tak na wszelki wypadek. Odruch kroczenia (Chód automatyczny). Gdy naciśniesz na stópki twojego malucha, zapewne zauważysz, że dziecko zaczyna naprzemiennie poruszać nogami. Jest to właśnie odruch kroczenia. Możesz także spróbować wziąć noworodka pod paszki i przez chwilę przetrzymywać pionowo nad podłożem, tak aby jego stopy znalazły oparcie. Zapewne malec zaczął rytmicznie przebierać nóżkami i swoim zachowaniem przypomina chodzenie. Prawdopodobnie jest to przygotowanie do prawdziwego chodzenia, pomimo, że odruch zanika jeszcze długo przed postawieniem pierwszego, samodzielnego kroku , około 3-go miesiąca życia. Odruch Babińskiego występuje, gdy pogłaszczesz spodnią część stopy dziecka od pięty do palców. Zaobserwujesz z pewnością, że wyciągnie ono najpierw paluszki, a później z powrotem je podkurczy. Jest to kolejna umiejętność, którą odziedziczyliśmy po naszych przodkach. Pomagała ona przy wspinaniu się po drzewach. Odruch zanika zwykle około 1 roku życia, gdy zastępuje go odruch podeszwowy dużego palca, widoczny u wszystkich zdrowych dorosłych. Nie występowanie odruchu Babińskiego może oznaczać uszkodzenia dolnej części rdzenia kręgowego. Polecamy: Dlaczego warto karmić piersią? Odruch toniczno-szyjny (pozycja szermiercza) występuje niezależnie od istnienia stymulacji zewnętrznej. Połóż dziecko z głową zwróconą w jedną stronę. Twoje maleństwo przyjmie pozycję szermierczą, wyciągając rękę i nogę po tej samej stronie, kurcząc kończyny po przeciwnej stronie i wykrzywiając ciało w stronę przeciwną do kierunku patrzenia. Ta umiejętność pojawia się już w 28. tygodniu życia płodowego i jest często obecna w pierwszych tygodniach. Na ogół zanika około 3-4 miesiąca. Jest istotna ponieważ wspomaga koordynację wzrokowo - ruchową rąk. Odruch pływania wykształca się już w trakcie życia płodowego. Dlatego też twoje maleństwo tak świetnie daje sobie radę w wodzie. Gdy włożysz dziecko do wody na brzuchu z pewnością automatycznie zamknie usta i wstrzyma oddech, aby nie połknąć wody. Z łatwością zacznie poruszać kończynami. Odruch zanika około 6 miesiąca życia. Odruch Babkina (odruch dłoniowo-umysłowy) wystąpi gdy położysz dziecko na pleckach i naciśniesz na obie dłonie. Twoje maleństwo otworzy usta, zamknie oczy i wyprostuje główkę. Odruch zanika około 3-4 miesiąca. Brak tej umiejętności u dziecka lub jej osłabienie może oznaczać uogólnioną depresję centralnego układu nerwowego. Odruch pełzania zaobserwujesz, gdy położysz malca na brzuszku. Dotknij stopy dziecka tak, aby poczuło oparcie. Z pewnością maluch energicznie odepchnie się nogą od twojej ręki i nieznacznie posunie się do przodu, jednocześnie podkurczając drugą nóżkę. Umiejętność utrzymuje się do 3 miesiąca życia. Odruch cofania. Gdy ukłujesz dziecko czymś ostrym w stópkę, pojawia się skurcz nogi. Odruch obecny jest stale w czasie pierwszych 10 dni. Potem możesz go również zaobserwować, lecz jest mniej intensywny. Jego brak może oznaczać uszkodzenie nerwu kulszowego. Odruch ssania. Gdy przystawisz swoje dziecko do piersi, ono automatycznie zaczyna ją ssać. Doskonali tę umiejętność podczas każdego posiłku. Maluch oprócz twojej piersi, ssie także zabawki, swoje piąstki, kocyki. Jest to odruch służący wyłącznie przetrwaniu. Pomaga mu się najeść, ale także ssanie ma dla niego działanie uspokajające. Umiejętność ta pojawia się już w brzuchu mamy, jednak do 36 tygodnia ciąży nie jest jeszcze dostatecznie rozwinięta. Około 3-4 miesiąca życia dziecko przestaje ssać wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego buzi. Ssie tylko wtedy, gdy jest na przykład głodne i chce jeść. Ssanie może oznacza również to, że twoje maleństwo jest zmęczone, potrzebuje bliskości lub czegoś się wystraszyło. Bądź czujna - słaby odruch ssania, może sygnalizować problemy neurologiczne! Jeśli twoje dziecko czasem nie zareaguje w sposób „podręcznikowy”, nie zamartwiaj się na zapas. Być może maluch jest głodny lub zmęczony. Przełóż test na inny dzień. Jednak jeśli coś cię niepokoi, dla własnego sumienia i zachowania spokoju, poradź się lekarza. Z pewnością odpowie on na wszystkie nurtujące cię pytania. Zobacz także: Jak rozmawiać z niemowlakiem? W sieci co chwila pojawiają się filmiki z nauki pływania dla najmłodszych dzieci. Instruktorzy, a nieraz sami rodzice wrzucają kilkomiesięczne maluszki do głębokiego basenu. Chociaż dzieci instynktownie wstrzymują oddech i wynurzają się na powierzchnię wody, to jednak specjaliści ostrzegają, że to zły pomysł na naukę oswajania dziecka z wodą. Na zachodzie popularne są zajęcia nauki pływania dla niemowląt, polegające na wrzucaniu dzieci do wody i czekaniu, aż instynktownie wypłyną one na powierzchnię wody. Zdaniem specjalistów takie lekcje są szkodliwe dla zdrowia i mogą powodować u dzieci traumę. Zobacz, dlaczego nie wolno wrzucać niemowlęcia do wody, aby nauczyło się pływać? Spis treściUmiejętność pływania zapewnia bezpieczeństwoWrzucanie niemowlęcia do wody - na czym polega?Czy wrzucanie niemowlęcia do wody jest bezpieczne?Od kiedy uczyć dziecko pływania? Umiejętność pływania zapewnia bezpieczeństwo Nauka pływania dla dzieci to zajęcia ulubione przez rodziców. Głównym powodem jest chęć jak najszybszego nauczenia dziecka utrzymywania się na wodzie, co znacznie zwiększa jego bezpieczeństwo w razie przypadkowego wpadnięcia do basenu czy jeziora. Utonięcia dzieci to poważny problem szczególnie w Stanach Zjednoczonych czy na południu Europy, gdzie wiele osób ma przydomowe baseny – statystyki podają, że rocznie w USA w basenach ogrodowych tonie ponad 300 dzieci. W Polsce każde lato również przebiega pod znakiem utonięć, choć tutaj umiera w ten sposób więcej dorosłych niż dzieci. Nic dziwnego, że dla wielu rodziców rozwiązaniem jest posłanie niemowlęcia na lekcje pływania, tak wcześnie, jak tylko jest to możliwe. Wrzucanie niemowlęcia do wody - na czym polega? Jedną z technik popularnych w USA czy Wielkiej Brytanii jest wrzucanie dziecka na głęboką wodę i uczenie go przekręcania się na plecy, a następnie swobodnego „dryfowania” po powierzchni. Metoda wykorzystuje rzekome odruchy pływania i unoszenia się na wodzie, które ma ponoć każde niemowlę. Chociaż instruktorzy tej ekstremalnej nauki pływania dla niemowląt twierdzą, że maluszki wrzucone do basenu instynktownie wstrzymują oddech i same przybierają się do pozycji „meduzy”, to jednak wielu pediatrów uważa, że to fatalny pomysł na naukę utrzymywania się na wodzie. I chociaż prawdą jest, że większość dzieci może odruchowo wstrzymywać oddech, a nawet unosić się na wodzie, nie oznacza to, że jest to bezpieczne lub wskazane. Czytaj: Wtórne (suche) utonięcia - jak im zapobiec? Nowa niebezpieczna zabawa na Tik Toku. Rodzice okrutnie żartują ze swoich dzieci Tak wygląda ekstremalna nauka pływania dla niemowląt Czy wrzucanie niemowlęcia do wody jest bezpieczne? Brytyjskie i amerykańskie organizacje rokrocznie ostrzegają rodziców przed takimi zajęciami. - Nie sądzę, aby ta metoda nauczania dzieci pływania była bezpieczna lub wskazana. Chociaż wydaje się to działać w przypadku niektórych dzieci, istnieje znaczne ryzyko, że woda dostanie się do płuc, jeśli dziecko nie wstrzymuje oddechu wystarczająco długo lub we właściwym czasie - powiedział dr Andrew J. Bernstein, pediatra i członek Amerykańskiej Akademii Pediatrii, w rozmowie z magazynem - Może to prowadzić do niedotlenienia mózgu, zapalenia płuc i śmierci. Według specjalistów zmuszanie niemowlęcia lub małego dziecka do ratowania się w wodzie wpływa również na jego psychikę. To traumatyczna metoda, która zapada w pamięć dziecka i jest głęboko ukryta w jego mózgu na całe lata. U niektórych dzieci może wywołać lęk przed wodą, zamiast oswojenia się z jej żywiołem. Dodatkowo taka technika nauki pływania nie została nigdy sprawdzona i zatwierdzona jako skuteczna i bezpieczna. Od kiedy uczyć dziecko pływania? Oficjalne wytyczne mówią, że naukę pływania można rozpoczynać w wieku niemowlęcym ale metodami innymi niż wrzucanie do basenu – Umiejętność pływania niewątpliwie pomaga zapobiegać utonięciu. Ale nadal nie ma dowodów na to, że badanie odruchów oddechowych niemowląt w tak ekstremalny daje efekty poza narażaniem dziecka na niepotrzebne ryzyko. Rodzice nie powinni sami uczyć niemowlęta pływania, a jedynie na basenach, gdzie pracują wykwalifikowaniu instruktorzy. Czytaj: Akcesoria do nauki pływania - koniecznie zabierz je ze sobą na wakacje Czy chodzenie w ciąży na basen jest korzystne?

odruch pływania u niemowląt